Samen met jouw groepsgenoten kom je aan op Airport Bodo, of met de trein. De schipper haalt je op en brengt je naar de haven. Daar ligt zeilschip Moondance al te wachten. Ieder van jullie kiezen een bed, je ruimt je spullen in, in de aangewezen kasten en dan is het al weer tijd voor avondeten. Samen genieten jullie van een maal dat bereid is door de schipper. Geniet ervan want later deze week zal je daar zelf voor moeten zorgen. Na het avondeten geeft de schipper een presentatie over veiligheid aan boord. Daarna lekker slapen.
Dag twee begint met een stevig ontbijt. Vervolgens zal de eerste helft van de dag in het teken staan van de laatste voorbereidingen, water vullen, opruimen en boodschappen doen.
Die dag vaar je uit. Op maar het eerste vak. Vanaf nu zal je voor de komende twee weken wennen aan een nieuw ritme waarbij zeilen, eten, slapen en plastic ruimen alle dagen vullen.

Iedereen wordt opgenomen in het ontbijt- en avondeten schema. Dat betekent dat jij dat ook moet doen maar wel samen met jou buddy. Lunch neemt iedereen mee de kant op. Je wordt afgezet met de bijboot op het strand. Je krijgt een biologisch afbreekbare vuilniszak en je gaat op pad. Soms lukt het om al het plastic aan het einde van de dag aan boord te brengen. Soms lukt dat niet en dan maak je enorme bulten van afval zodat een andere boot die later kan ophalen. Eén buddy(twee personen) gaat eerder terug naar de boot. Ergens na lunch. Deze zullen voor de gehele groep het avondeten voorbereiden. Na de afwas, voldaan naar bed.

Je bent al 3 keer bij een afvalverwerkingsdepot geweest in de afgelopen twee weken maar dat zal nu nog een keer moeten. De reis is namelijk bijna afgelopen en we moeten nog terug naar Bodo. ‘s Avonds in Bodo vertelt de schipper hoeveel plastic jullie met elkaar in twee weken tijd hebben afgevoerd naar het depot en hebben opgestapeld. De schipper houdt dit namelijk bij. Daarna is het tijd voor tas in pakken. Nog feestje om het succes te vieren en dan morgen voldaan naar huis met bult aan ervaringen en verhalen. Tijd om gaan na te denken hoe je dit verhaal aan zo veel mogelijk mensen gaat vertellen. Met een presentatie, met een aftermovie met een quiz, het maakt niet uit, als je het maar vertelt want jou mede mensen moeten ook bewust worden van dit probleem. Anders zullen we altijd met de gevolgen van dit probleem moeten leven in plaats van dat het bij de oorsprong wordt aangepakt.